در جهان امروزی به رغم تحولات علمی و پیشرفت های مهم پزشکی، هنوز تأمین خون سالم وکافی یکی از بزرگترین دغدغه های نظام سلامت و از مهمترین نیازهای مراکز بهداشتی و درمانی و بسیاری از سانحه دیدگان، مجروحین جنگی و بیماران نیازمند و غیره است. موضوع تأمین خون و فرآورده‌های خونی در جنگ های مهم دوره معاصر، چالش بزرگی برای کشورهای درگیر جنگ بوده و بسیاری از مجروحین به دلیل تأمین نشدن به موقع خون، جان خود را از دست داده اند. با آغاز تهاجم ارتش بعث عراق در 31 شهریور ماه 1359 علیه سرزمین ایران عزیز، نیاز به خون جهت مداوای مجروحین به شدت افزایش یافت و علاوه بر سازمان انتقال خون ایران، جمعیت هلال احمر نیز در این زمینه تلاش های چشمگیری داشته است. این جمعیت با تشکیل کمیتۀ مشترک امداد و درمان علاوه بر انجام اقدامات پزشکی و امدادی، در امر تأمین خون نیز نقش به‌سزایی داشت. اما نقش اصلی تأمین خون در این برهۀ زمانی بر عهدۀ سازمان انتقال خون بود و عملاً مراکز جمعیت هلال احمر به تنهایی قادر به پاسخگویی به استقبال چشمگیر مردم نبودند. در این مطالعه از روش بررسی متون منتشر شده در منابع قابل دسترس با بهره گیری از متون کتابخانه ای و پایگاه های رایانه ای استفاده به عمل آمده است. مقالات و گزارش های منتشر شده در این خصوص مورد بررسی و تحلیل قرار گرفتند.
)