1
استاد جغرافیای سیاسی، دانشگاه امام حسین، تهران، ایران
2
استاد انستیتو کانسر، مرکز تحقیقات سرطان، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
چکیده
زمینه و هدف: حذف غذای ناسالم و سوءتغذیه از ملزومات زندگی سالم و ایمن برای تمام انسانها و در همه شرایط است. پایدارسازی امنیت غذایی و ریشهکنی گرسنگی که از هدفهای مهم توسعه هزاره سوم است، در جمهوری اسلامی ایران در دستور کار مسئولان قرار دارد. روشها: این بررسی یک مطالعه مروری است. راهبردها و مصادیق تضمینکننده امنیت غذایی در جامعه، ارتباط آن با امنیت ملی و رویکردهای همافزایی بین آنها، با بهرهگیری از فرهنگ و تعالیم حیاتبخش اسلامی و دستاوردهای نظام مقدس جمهوری اسلامی، مبتنی بر روش کتابخانهای و مصاحبه نیمه ساختارمند با صاحبنظران منتخب، جمعآوری و ارائه شده است. یافتهها: برای هر سه مؤلفه "موجودی غذا" ، "دسترسی به غذا" و "استفاده از غذا" تهدیدها و فرصتهایی وجود دارد. همواره درصدی از مردم با کمبود غذا روبرو هستند. تغییرات اقلیمی تأثیرگذار بر منابع غذایی، کمآبی و خشکسالی، ارتباط مثبت و معنیداری با توسعه انسانی و امنیت غذایی دارد. نتیجهگیری: امنیت غذایی از مهمترین اولویتهای امنیت پایدار ملی است. کاهش منابع آب، کمبود مواد غذایی و لزوم تامین آن برای کشور، تهدیدات ناامن کننده غذایی، از جمله مسائلی هستند که ظرفیت بالقوه تبدیل به بحرانهای امنیتی را دارا هستند. پایه اول اقتدار و خوداتکایی، خودکفایی در امور تغذیه مردم است. راهبرد مؤثر در تأمین نیازهای پایهای و اساسی غذا از منظر پدافند غیرعامل، اتخاذ رویکرد اقتصاد مقاومتی است.
صفوی, سید یحیی, & محققی, محمد علی. (1398). نقش سلامت در امنیت و توسعه پایدار ملی بخش دوم: امنیت غذایی و نسبت آن با امنیت پایدار ملی. بهداری رزمی دفاع مقدس و مقاومت, 2(2), 65-74.
MLA
سید یحیی صفوی; محمد علی محققی. "نقش سلامت در امنیت و توسعه پایدار ملی بخش دوم: امنیت غذایی و نسبت آن با امنیت پایدار ملی". بهداری رزمی دفاع مقدس و مقاومت, 2, 2, 1398, 65-74.
HARVARD
صفوی, سید یحیی, محققی, محمد علی. (1398). 'نقش سلامت در امنیت و توسعه پایدار ملی بخش دوم: امنیت غذایی و نسبت آن با امنیت پایدار ملی', بهداری رزمی دفاع مقدس و مقاومت, 2(2), pp. 65-74.
VANCOUVER
صفوی, سید یحیی, محققی, محمد علی. نقش سلامت در امنیت و توسعه پایدار ملی بخش دوم: امنیت غذایی و نسبت آن با امنیت پایدار ملی. بهداری رزمی دفاع مقدس و مقاومت, 1398; 2(2): 65-74.